Skip to content Skip to footer

Bardzo Zmienna Czarownica i inne opowiadania psychoanalityczne

Author: Christopher Gibson

59.00 

Informacje dodatkowe

Komentarze

Tomasz Fortuna, Magdalena Fronczewska, Wojtek Hańbowski, Agnieszka Humięcka, Maciej Musiał, Robert Sadowski

red. naukowa

Jarosław Groth, Eliza Moraczewska, Agnieszka Topolewska

Przekład

Maciej Baranowski, Dominika Dziurzyńska, Magdalena Fronczewska, Jarosław Groth, Zofia Groth, Iwona Jóźwiak, Emanuela Kaczorowska, Borys Szumański, Weronika Szwebs, Agnieszka Topolewska

Wydawca:

Instytut Studiów Psychoanalitycznych im. Hanny Segal

Okładka:

Anna Pol

Liczba stron:

226

Oprawa:

Twarda

ISBN

978-83-939042-2-8

SKU: Brak danych Kategoria: Produkt ID:19439

Opis

Spis treści

Wprowadzenie. Na początek – kilka myśli redaktorów Bardzo Zmiennej Czarownicy – Agnieszka TopolewskaJarosław Groth
Przedmowa – część I
Przedmowa – część II

Rozdział 1. Napalony Czarodziej, terapeutka o skłonnościach samobójczych, Pan A oraz Lily, dziecko pani Jones
Komentarz: Tomasz Fortuna

Rozdział 2. Bardzo Zmienna Czarownica
Komentarz: Wojtek Hańbowski

Rozdział 3. Czym, u diabła, jest przeniesienie? Percy, Isabelle lat sześć i trzy czwarte, zirytowany listonosz i krótka odpowiedź
Komentarz: Magdalena Fronczewska

Rozdział 4. Pytanie Kuby: „Skąd się biorą moje myśli?”
Komentarz: Robert Sadowski

Rozdział 5. Tłumacz, czyli metaforyczna opowieść o zauroczeniu w miejscu pracy
Komentarz: Maciej Musiał

Rozdział 6. Melancholijna Magda, jej słabość do Terry’ego, zakochana Tracy i wahanie Briana
Komentarz: Agnieszka Humięcka

Rozdział 7. Na zakończenie – myśl na każdy dzień. Interpretacja nad Interpretacjami: musimy się z tym zmierzyć

 

Z recenzji: Przybliżenie teoretycznych twierdzeń psychoanalizy wymaga znalezienia odpowiednich formuł ich prezentacji. Freud posługiwał się w tym celu wykładami, szkicami metapsychologicznymi i omówieniami przypadków. Formułując zręby swej koncepcji podkreślał, że nie jest pionierem w odkrywaniu tajników duszy ludzkiej, a to, o czym pisał, rozpoznali wcześniej poeci – odkrywcy bogactwa świata wewnętrznego. Christopher Gibson sięga po taki właśnie, na wpół poetycki sposób prezentacji teorii. W swej pracy dydaktycznej posługuje się szczególną formą, jaką jest snucie opowieści. Jego narracje nie są usystematyzowanymi, skończonymi formalnie wykładami, ale wielowątkowymi przypowieściami, snutymi równocześnie w wielu kierunkach. Ich rozumienie nie wymaga specjalistycznej wiedzy ani przygotowania teoretycznego: to ich zadaniem jest właśnie dostarczanie wiedzy, w dodatku nie tej czysto dyskursywnej, ile raczej związanej z poznaniem emocjonalnym. Posługując się metaforycznymi opowieściami Gibson daje czytelnikowi bardziej wyobrażenie, niż precyzyjny schemat tego, czym są najważniejsze elementy świata psychicznego. Autor nie ukrywa się za specjalistycznym żargonem i unika sformułowań teoretycznych. Wpisuje się w oniryczny model twórczości, w którym czytelnik jest współtwórcą, a jego wewnętrzny świat ma wpływ na końcowy – ale przecież nie ostateczny – kształt opowieści.
Każde opowiadanie opatrzono komentarzami psychoanalityków i terapeutów psychoanalitycznych, prezentujących swój sposób ich odczytania. Czasem komentarze te dają narracji wyjaśnienie teoretyczne, kiedy indziej rozwijają poszczególne jej wątki lub dopisują doń własne zakończenie. Dzięki temu komentujący sam staje się współautorem prezentowanej opowieści, zaprasza czytelnika do odkrywania jej nowych sensów, umożliwiając mu tym samym nie tylko poznanie wycinka teorii, ale także fragmentu pracy analitycznej. Ten wgląd w specyfikę sposobu myślenia podpisanego pod komentarzem autora stwarza opowieść na nowo.
Dr Jerzy Gościniak

 

Christopher Gibson – psychoanalityk, członek Brytyjskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego. Mieszka w Szwecji, w Göteborgu, gdzie prowadzi praktykę kliniczną i uczy psychoanalizy.