Opis
Spis treści:
Wprowadzenie. Hanna Segal jako nauczycielka i jej nauczanie
Rozdział 1. Hanny Segal autobiografia psychoanalityczna. Od narodzin w Polsce po szkolenie psychoanalityczne w Londynie (1918–1947).
Rozdział 2. Psychoanaliza i doświadczenie estetyczne. O tym, jak artystom udaje się nawiązać kontakt emocjonalny ze społeczeństwem.
Rozdział 3. Psychoanalityczna terapia pacjentów psychotycznych. Pierwszy przypadek schizofrenii leczonej metodą psychoanalityczną.
Rozdział 4. Od zrównania symbolicznego do symbolicznej reprezentacji. Innowacyjne poglądy na temat symbolizmu.
Rozdział 5. Fundamentalny konflikt między popędami życia i śmierci. Teoretyczne hipotezy potwierdzone praktyką kliniczną.
Rozdział 6. Prezentacja kleinowskiego podejścia do psychoanalizy.
Rozdział 7. Interpretacja funkcji snów wraz z ich treścią.
Rozdział 8. Analiza pacjentów w podeszłym wieku. Zagadnienie w dużej mierze nieporuszone przez psychoanalizę.
Rozdział 9. Seminaria i superwizje.
Rozdział 10. Terror nuklearny, lęki psychotyczne i zjawiska grupowe. Kampania na rzecz zapobiegania wojnie jądrowej.
Bibliografia
Opis:
Jean-Michel Quinodoz dokonuje szczegółowego omówienia życia Hanny Segal, jej pracy klinicznej i teoretycznej oraz wkładu w rozwój psychoanalizy na przestrzeni ostatnich sześćdziesięciu lat. Przedstawia przy tym czytelnikowi zapis wywiadów poświęconych kwestiom biograficznym i pojęciowym, przeprowadzonych z samą Hanną Segal bądź z jej współpracownikami, którzy mieli sposobność słuchać Segal w różnych okolicznościach.
Autor Rozmów z Hanną Segal zgłębia zarówno jej historię osobistą, jak i zawodową, a także naturę powiązań między nimi. Książkę otwiera szkic autobiograficzny, obejmujący opis życia od narodzin w Polsce po analizę u Melanie Klein w Londynie, gdzie Segal została najmłodszą członkinią Brytyjskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego. W następnej kolejności Quinodoz wyjaśnia wkład Segal w różne obszary psychoanalizy, w tym: psychoanalityczne leczenie pacjentów psychotycznych, wprowadzenie koncepcji zrównania symbolicznego, estetykę oraz tematykę impulsów twórczych, analizę pacjentów w podeszłym wieku, upowszechnianie dzieła Melanie Klein.
Na koniec Quinodoz przygląda się obszarowi, który jest najbardziej współczesnym przyczynkiem Segal do psychoanalizy – badaniu terroru nuklearnego, lęków psychotycznych i zjawisk grupowych.
W wywiadach Hanna Segal opowiada o swych bliskich relacjach z wybitnymi analitykami – Melanie Klein, Herbertem Rosenfeldem czy Wilfredem Bionem – dzięki czemu książka ta opisuje również historię psychoanalizy oraz ewolucję idei psychoanalitycznych w ciągu ostatnich sześciu dekad. To klarowne podsumowanie życia Segal i jej wkładu w rozwój psychoanalizy będzie nieodzownym przewodnikiem dla każdego, kto zechce się zapoznać z dokonaniami tej psychoanalityczki i jej współczesnych.
